له‌و كۆڕه كه به به‌شداریی كۆمه‌ڵێكی زۆر له هۆگرانی قوڕئانی پیرۆز به‌ڕێوه چوو، «جه‌لیل به‌هرامی نیا» ئه‌ندامی شواڕی ناوه‌ندی جه‌ماعه‌تی ده‌عوه‌ت و ئیسلاح له وتارێكدا، ئاماده‌بووانی بۆ فێربوون و ئاگاداریی و تێگه‌یشتن له قوڕئانی پیرۆز بانگهێشت كرد. ئهو له درێژه‌دا وتی:
«له ڕوانگه‌ی قوڕئان، ئێمه‌ی مرۆڤ دانیشتووی باغ و به‌هه‌شتێكی دڵڕفێن بووین؛ به‌ڵام به‌هۆی نافه‌رمانی ئاده‌م و حه‌وا، بۆ ئهو دونیایه دابه‌زین تاكوو له دۆخێكی هه‌ڵخلیسكێنه‌ر و تاریك و تێكه‌ڵ به هه‌موو چه‌شنه ده‌رد و ئازار و بێبه‌شییه‌ك، له چاخێكی كاتیی و تاقیكارییدا ژیان به‌سه‌ر ببه‌ین؛ قوڕئان نوورێكی ڕووناكی‌به‌خشه كه ڕێگای به‌خته‌وه‌ری و گه‌ڕانه‌وه بۆ ژیانی به‌هه‌شتییانه‌مان نیشان ده‌دا و هه‌روه‌ك شنه‌ی به‌هاری، گوڵزاری ناخمان ده‌گه‌شێنیته‌وه و تێراوی ده‌كا و خوای گه‌وره به‌هۆی ئهو، هه‌ر كه‌س به‌دوای ڕه‌زامه‌ندی خوا دابێ، به ڕێگای ته‌ندرووستی و سه‌ربه‌رزی ڕێنوێنی ده‌كا؛ هه‌ڵبه‌ت به‌هره‌مه‌ندی له ڕێنوێنیی قوڕئان، پێویستیی به هه‌ڵبژاردنی ئامانجی دروست (مَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَهُ) و ڕاست‌كرداری(هُدًى لِّلْمُتَّقِينَ) هه‌یه، ده‌نا به‌پێی ڕه‌وشت و ئاكاری ئێمه، كاركردی ڕووخێنه‌رانه‌شی هه‌یه و وه‌ك نووری خۆر كه بۆ داری زیندوو ده‌بێته هۆی به‌هێزتربوون و به‌رهه‌مده‌ری، به‌ڵام داری وشك، وشكتر و پواوتر ده‌كا، ڕاست‌كرداران و خواخوازان گه‌شاوه و واڵا ده‌كا و خوابێزان و به‌دكاران، نه‌خۆشتر و وێرانتر ده‌كا؛ به وته‌ی مه‌وله‌وی:
شاخ خشک و تر، در قرب آن آفتاب
آفتاب از هر دو کی دارد حجاب؟!
لیک، کو قربت آن شاخ طری
که ثمار پخته از وی می‌خوری!»
له به‌رنامه‌كانی تری ئهو كۆڕه قوڕئانییه، خوێندنه‌وه‌ی سروود له‌لایه‌ن قوتابیان، خوێندنی نوێژی جه‌ماعه‌ت و به‌خشینی خه‌ڵات به تازه‌خوێندكاران و فێركارانی قوڕئان كۆتابه‌خشی ئهو كۆڕه بوو.
بۆچوونه‌کان